“Поминающе убо спасительную сию заповедь и вся яже о нас бывшая: Крест, гроб, тридневное воскресение, на Небеса восхождение, одесную седение, второе и славное паки пришествие, Твоя от Твоих Тебе приносим о всех и за вся”
з Літургіі свяціцеля Іаана Златавустага
Успамінамі як пупавінамі
мы прывязаны да жыцця.
І, сілкуючыся былінамі,
самі пішам яго працяг.
Уздрыгнём над святочным... чаркамі:
з вуснаў – радасць, з душы – туга...
Там, дзе страсці чадзяць недагаркамі,
шчасця промень ужо загас,
а сумленне трывогай сумнаю
скалыхнула затоку дзён.
Злы ўспамін глыбокаю рунаю
раніць лёс – праразае праклён.
А праз светлы ўспамін кроў вечнасці
дух жывіць у духмені бяды...
Божа літасцівы ўсесвяты,
дзеля ўспаміну Твайго другога Прышэсця
і першага – ад Нараджэння да Ўшэсця –
дай Хрыстовай глыток чалавечнасці!
Комментариев нет:
Отправить комментарий