Падае неба белымі зорамі
і пад нагамі ў аблокі збіваецца.
Вечнасць, спавітая часу прасторамі,
ў душы засяваецца…
…мора жыццёвае цемрай спалонена…
…стрэлкі зламаных кампАсаў* хістаюцца…
на вефліемскі маяк апрытомлена
парусам дух ускрыляецца…
…над азімелай грахом чалавечнасцю
Праўды нязгаснае Сонца ўздымаецца…
Ў лёдзе знявечання – іскрынкі вечнасці…
Бог уцялесіўся: Бог нараджаецца!
*Маракі ставяць націск менавіта так: “кампАс”.
зіма 2011 года
Комментариев нет:
Отправить комментарий