Парус

(пераклад з рускай)

Лантух дэльфіна


ўспораты насцеж вінтом!

Выстралу ў спіну

з нас не чакае ніхто.

Скрыня пустая

каля гарматы ляжыць.

Газ выціскаю

на віражы!



Зранілі крылле паруса!

Каюся! Каюся, каюся!



Нават ў дазоры

не стрэць можна ворага!

Гэта не гора –

ные калі нага.

Дзверы старыя

многім пяюць, многім рыпяць:

вы тут чужыя:

каму вас чакаць?



Зранілі крылле паруса!

Каюся! Каюся, каюся!



Многія лета –

ўсім, хто спявае ў сне!

Ўсе часткі свету

могуць ляжаць на дне!

Усе кантынтны

могуць гарэць ў вайне, –

толькі ўсе гэта –

не для мяне!

  Ул. Высоцкі , Парус

Дарога

Тупая морда дызельнай кабылы

імкне ў сляпым тунэлі туманоў,

як лёс – ад нараджэння да магілы,

як Беларусь – цераз імжу вякоў…

У шэрань погляд кідаю надзеі.

А ён не далятае да святла.

Сцэнар жыцця на рэплікі і дзеі

мы дзелім, як на сколкі – крохкасць шкла.

Насустрач – летуценных фараў радасць,

што міма ў цень нябыту пралятуць.

І зноў – туманных пуцявін шарада…

____

А можа, проста Неба разгарнуць?

27.11.2012

Осенний вальс

Мы не вписались в эту осень

с ее закатным увяданьем.

Взгляд ищет в мути неба просинь –

горит рассветным ожиданьем.

Друг другу не сказав ни слова,

мы поняли определенно:

вальс шепчут сединой багровой

нам, только нам, верхушки кленов.

Мы так искали этой встречи

в весенних зорях, в буйстве лета.

Но так бескрылы были плечи,

встречая взгляды без ответа.

И вот, мы не вписались в осень

с ее оплаканным недугом.

Нашли в глазах друг друга просинь

и стали крыльями друг друга.

с благодарностью режиссеру

Светлане Мытник

за поставленную задачу :)

25.09.2012 г.

Беларускі прадцеча

                                          Янке Купале

 

…і ахрышчаным тваёй рукой – прадцечы –

ў хвалях роднай мовы пакаленням

вера ў немінучасць абуджэння

ўскрыллямі крыжа разгорне плечы…

 

З Беларуссю ў пекла і ў Нябёсы!

З Беларуссю згінуць і ўваскрэснуць!

…кайданы нявер’я, страху трэснуць –

вучні аддадуць Радзіме лёсы…

 

І калі алтар ліфастратона

хоць адзін апостал не пакіне,

голас адзінокага ў пустыні

адгукнецца вуснамі мільёнаў!

 

да 130-годдзя з Дня Народзінаў

Дзяцінства

Дзяцінства помню, як учора:

флот папяровых караблёў

мы слалі да марскіх прастораў

па звонкіх хвалях раўчукоў.

 

З тых дзён не веру штормам гора.

Свой смутак верай загаіў,

што, ўрэшце рэшт, бягуць у мора

ўсіх добрых мараў ручаі!

Червяк и Бабочка

(басня)

“О, Вам лететь!

Должно быть мне ползти…”

Автор Малоизвестен

 

Была когда-то бабочка мохнатой,

и ползала, как червь продолговатый.

И этот факт ввел червяка в обман:

он с гусеницею завел роман.

Когда из куклы выполз мотылек,

герой-романтик был повергнут в шок:

«О, Вам лететь?! Должно быть мне – ползти…»

Мораль: влюбляйтесь в тех, с кем по пути.

Ты – лучшая из моих снов

Ты – лучшая из моих снов

И если мне суждено проснуться

в мире, где нет тебя – без дураков -

я одиночеством могу захлебнуться.

Птому что нет ничего слаще

меда твоих счастливых глаз,

детским нежным весельем горящих.

Да будут они так же светлы во веки веков как сейчас!